week 3!
Door: Nienke Goedvolk
Blijf op de hoogte en volg Nienke
11 November 2014 | Ghana, Kumasi
Afgelopen weekend zijn we met een groep van zeven vrijwilligers naar het dorpje Techiman afgereisd. Vrijdagochtend hebben we nog gewerkt in een dorpje aan het meer. Hier hebben we de inwoners van het dorp informatie gegeven over hepatitis, diabetes en over de bloeddruk. Vervolgens zijn we de mensen gaan testen. Ik vind het zelf leuker om de kinderen te helpen dus ik heb de wondjes en ringworm van de kinderen uit het dorp behandeld. Nadat we klaar waren met alle controles en er geen nieuwe mensen meer kwamen zijn we naar het schooltje van het dorp gegaan. Ik moet zeggen dat je je bij het woord school niet veel moet voorstellen. Het zijn een paar afgebrokkelde muren, een dak dat niet water dicht is enz. We hebben samen met de vrijwilligers besloten om de mensen in dit dorpje te helpen en materialen te kopen om dit schooltje opnieuw te kunnen bouwen. Twee andere vrijwilligers zullen dan regelmatig langs gaan om te kijken hoe de vorderingen zijn. Ik ben benieuwd! Na het werk zijn we vertrokken richting Techiman. Het was een reis van ongeveer 5 uur in een trotro over een hobbelige weg. Gelukkig heb ik geen zwakke maag want anders zou het niet goed komen in dit land. Aangekomen in het hotel hebben we de kamers verdeeld. Ik sliep samen met Fokje en Britt in één kamer. Met zijn drieën deelden we dan ook een 2 persoonsbed, erg gezellig!! We hebben savonds nog wat gegeten en zijn redelijk op tijd naar bed gegaan. In bed was het zo gezellig dat we eigenlijk veel te laat zijn gaan slapen en dus alweer moe opstonden. Ook waren we erg benieuwd wie er in de andere kamer in bed sliep met Maarten. Wij dus met zijn drieën in onze slaap outfit over de gang om stiekem te kijken wie er naast maarten lag. Eenmaal in de kamer gekomen waren we erg verbaasd dat er maar 3 mensen lagen in plaats van 4 dat we zelfs vergaten te kijken wie er naast maarten lag. Pas op de gang kwamen we hier achter dus moesten we weer terug!
Zaterdag gingen we vanuit het hotel naar een nationaal park omdat we nijlpaarden enz wilden zien. Na lange tijd onderhandelen met de taxi chauffeurs waren we eruit; de twee chauffeurs zouden ons naar het park brengen en op ons wachten om ons vervolgens nog naar een andere plaats te brengen om daar weer te wachten en ons terug te brengen naar het station. Dit zouden ze doen voor 300 cedi. Na een rit van 2 uur in de trotro kwamen we bij het nationaal park maar hier bleken geen dieren meer te zijn omdat ze een dam aan het bouwen waren vanwege hoog water. Heel dat eind voor niks gereden dus. De chauffeurs zeiden ook ineens dat ze ons terug naar het station brachten omdat er geen andere afspraken waren gemaakt. Na heel wat discussies toch maar in de taxi gestapt en terug gereden. Eenmaal aangekomen op het station een grote discussie met de taxi chauffeurs gekregen over het bedrag omdat ze niet deden wat er afgesproken was en we dus niet het hele bedrag wilden betalen terwijl we niks gezien hadden behalve de taxi zelf. Aangezien toen ineens alle taxi chauffeuren op het plein erbij kwamen er er een soort van kleine ruzie ontstond toch het geld maar betaald maar blij waren we zeker niet. Wat dat betreft zijn het echte afzetters. Ze laten blanke mensen hier veel meer betalen.
Vervolgens hebben we een andere taxi genomen richting een bos waar we konden hiken! Erg leuk! Dit maakte onze dag toch nog een beetje goed. Savonds hebben we gegeten in het hotel. En wat heb ik dit weekend genoten van friet en pizza zeg! Ook deze avond weer veel te laat gaan slapen. Moet zeggen dat deze weekenden me wel echt slopen ;). Zondagochtend zijn we vroeg opgestaan om naar een dorpje te gaan waar apen leven. Je kon hier een bos in waar dus apen leven en ook begraven zijn. Toen we aankwamen stormden er gelijk allerlei apen op ons af. Ik moet eerlijk zeggen dat ik dit toch wel een beetje eng vond. Hierna zijn we door gereden naar een andere plaats met een waterval. Zo raar dat alle mensen op je afstormen en met je op de foto willen en je niet los laten omdat je blank bent. Af en toe voelen we ons echt koning en koningin haha. Uiteindelijk konden we na een lange dag weer beginnen aan onze 4 uur durende reis terug naar Kumasi. Het was een geweldig weekend!
Natuurlijk hebben we ook nog gewerkt vorige week. Maandag tot en met woensdag was het gewoon outreach voor volwassenen. Dinsdag kwamen er veel jongeren (van mijn leeftijd) wat ik erg leuk vond. Er hangt dan toch een beetje een andere sfeer. Woensdagmiddag is er altijd een bijeenkomst van alle vrijwilligers in het kantoor van projects abroad. We hebben een quiz gedaan en ineens werd er chips en allerlei andere lekkere dingen op tafel gezet! Hier was ik zo blij mee!! Met alle Nederlanders namen we het op tegen de Engelsen. Helaas verloren met de quiz maar het was erg gezellig. Donderdag zijn we naar een school gegaan. Hier hebben we eerst lessen over ebola en cholera gegeven aan meerdere klassen. Als je binnen komt in zo'n klas staan alle kinderen op en komt er een hele welkomst riedel uit. Zo mooi om te zien. Ook wanneer iemand een goed antwoord geeft moet heel de klas klappen. Dit is een speciale manier van klappen (op een bepaalde melodie). Waar ik nog steeds erg van schrik is dat ze de kinderen slaan met stokken. Ik vroeg aan mijn broertje of dat ook bij hem op school gebeurt waarop hij antwoorde dat dat inderdaad zo is. Ik vroeg hem waarom ze dat dan doen waarop hij zei dat je geslagen wordt als je een verkeerd antwoord geeft op een vraag. Nu snap ik ook wel wat beter waarom kinderen vaak niet antwoorden als je vragen stelt over ebola of cholera. Maar het blijft echt heel erg. Vervolgens hebben we de kinderen nog behandeld op het schoolplein. Donderdagavond zijn we samen met ons gastgezin naar een optreden gegaan van de muziekkorps van de politie. Dit was in een gebouw in het cultureel centrum. Heel het gebouw zat vol met politie en andere mensen. Alle verhalen werden in het Twi verteld dus we verstonden er niet veel van maar de muziek was erg leuk. Wanneer er hier muziek gespeeld wordt rennen ook alle mensen naar voor om te gaan dansen. Overal zag je dus mensen van de politie dansen, zo leuk om te zien!!
De mensen in Ghana vind ik erg vriendelijk. Maar wat ik van de week allemaal te horen kreeg.. maandag kwam er een mega dikke vrouw naar me toe die zich wilde laten testen (ik deed gewicht en lengte) en nadat ze haar eigen gewicht zag begon ze tegen mij te roepen dat ik zo dik was en eens minder moest gaan eten. De dag erna zaten we in de trotro onderweg naar het werk en een meisje vroeg of ik gelovig was. Ik heb de boel dus maar een beetje aan elkaar geloven omdat ze hier vinden dat alle mensen moeten geloven. Zo heb ik verteld dat ik katholiek was waarna ineens de vraag kwam hoe mijn kerk dan heet. Gelukkig zat er een andere vrijwilliger naast me die een naam wist en dus heb ik er maar van gemaakt dat ik naar dezelfde kerk ging omdat het mijn zus was of zo iets. Uit het niets zei het meisje ineens dat ik een 'bad girl' was omdat ik meer dan 1 oorbel heb ik elk oor. Af en toe weet ik echt niet wat ik hoor hier.
Zelfs Maarten ben ik nog niet beu haha! Moet zeggen dat ik erg veel plezier heb in bepaalde dingen met hem (hij heeft er soms wat minder plezier in). Zo valt de helft van de tijd de stroom uit en dus ook het licht. Omdat we er vaak niet aan denken dat het knopje van het licht nog naar beneden staat springt vaak het licht snachts ineens aan. Mijn bed staat naast dit knopje maar vanwege mijn klamboe kan ik er vanuit mijn bed niet bij. Vaak doe ik dus maar alsof ik het niet merk omdat ik geen zin heb om uit bed te gaan. Dan hoor ik maarten zuchten en stampen en het licht uitdoen en weer terug schuifelen naar zijn bed. Stiekem moet ik dan erg hard lachen en als ik smorgens vertel dat ik het wel gemerkt had moet ik nog harder lachen (hij iets minder haha). Daarnaast slaap ik vaak met oordoppen in omdat de mensen in huis hier erg vaak lawaai maken. Als maarten naar bed gaat vertelt hij dus vaak hele verhalen zonder dat ik ook maar iets hoor. Afgelopen nacht hoorden we allebei een vreemd geluid (alsof er muizen over de vloer liepen). Dus maarten mocht weer uit bed om met zijn schoen op jacht te gaan naar het beest. Bleek er een grote kakkerlak op zijn rug te liggen die zichzelf om probeerde draaien. Ik wil niet overdrijven maar de beesten hier zijn echt veel groter. Mieren in Nederland zie je nauwelijks lopen maar hier zijn ze 5x zo groot. Afijn maarten heeft de kakkerlak vermoord dus hij was voor deze nacht even mijn held. Ik zal maar niet alles vertellen wat er allemaal gebeurt hier in huis want dan is maarten vast niet blij met me. Maar moet zeggen dat we erg veel lachen en het heel gezellig is.
Nou ik geloof dat ik maar even ga slapen! Tot de volgende weer. X
-
11 November 2014 - 21:22
Annemiek In Zwitserland:
jaloers, jaloers, jaloers ben ik op jullie! -
12 November 2014 - 11:37
Sandra Broeders:
Ik lees met plezier je verhalen, wat een geweldig avontuur!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley