Mijn vijfde week in Ghana!

Daar ben ik weer, tijd voor een nieuw verhaal! Aangezien er nu nog stroom is pak ik nu gelijk maar mijn kans.

Vorige week donderdag heb ik een dag gewerkt op de ‘maternity ward’. Ook hier heb ik eerst weer lange tijd moeten wachten in de zusterpost tot er iets gebeurde. De mensen die er werken blijven ook gewoon in Twi praten waardoor ik echt geen idee had wat er allemaal gezegd werd. Ik heb dus maar een beetje naar buiten zitten kijken. Ineens werd ik naar de kamer naast de zusterpost geroepen. Hier lag een vrouw klaar om te bevallen. Tenminste dat dacht ik. Uiteindelijk ging het toch niet allemaal zoals het moest gaan dus werd er besloten dat ze naar de OK moest voor een keizersnede. Hier in Ghana gaan alle mensen lopend naar de OK. Dus ook deze vrouw ging op haar slippertjes, lopend via buiten, naar de OK waarna ze zelf op de tafel ging liggen. Ik mocht meekijken bij deze keizersnede dus ook ik ben naar de OK gegaan (ook ik loop een hele dag in mijn OK kleren, zowel binnen als buiten, steriel of niet?). De arts is begonnen aan de keizersnede. Bizar om te zien hoe de buikspieren dus eens even open/los getrokken worden. Afijn, het kindje was wat groter dan verwacht dus het was even trekken maar uiteindelijk was hij eruit. Echt super bijzonder om zo’n baby uit een buik zien te komen. Vervolgens stond er nog een man met een vernauwde urineweg op het programma. Dit gingen ze verhelpen onder lichte narcose (soort kijkoperatie). Omdat er verder geen zwangere vrouwen meer waren op de ‘maternity ward’ ben ik ook bij deze operatie blijven kijken. Vervelend was dat de man tijdens de operatie half wakker werd maar uiteindelijk is alles verholpen en goed afgelopen. De arts vind het super leuk dat we er zijn en noemt ons ‘zijn Europese vrienden’.

Vrijdagochtend zijn we om 8 uur van huis vertrokken (Maarten en ik) om samen met Fokje een weekendje naar nationaal park Mole te gaan. Dit is een park waar je dus safari’s kan doen. Het was een lange reis in de bus, om 6 uur ‘s avonds kwamen we pas aan. Zo raar, je zit bijna 10 uur in een bus om van de ene plaats van Ghana naar de andere plaats te gaan terwijl ik in Nederland na 10 uur reizen al lang in Zwitserland kan zitten. Maar goed we zijn er gekomen, hebben onze kamer bekeken (gelijk even alle bedden tegen elkaar geschoven voor de gezelligheid) en zijn gaan eten in het restaurant. Net na het eten riep een vrouw naast ons ‘ hebben jullie al een olifant gezien?’ waarop we nee zeiden en ze dus weer antwoord gaf ‘kijk nu maar eens op het grasveld naast je dan’. Nou de olifant liep dus vrolijk even voorbij op het grasveld naast het restaurant. Toen de olifant weg was zijn we gaan slapen omdat we de volgende ochtend om 7 uur al safari zouden doen. Tijdens deze safari hebben we helaas de olifant niet meer gezien. Toch is het heel bijzonder om eens op safari te gaan en dit had ik zeker ook niet willen missen! Er waren wel een hoop andere dieren zoals krokodillen, herten, zwijnen, apen enz. Hierna hebben we aan een jongen van het park gevraagd of hij ons naar de 2 dorpjes wilde brengen in de buurt van het park. We zijn eerst naar het ene dorpje gegaan en hier hebben we een kano tocht gedaan. Vervolgens hebben we het dorp bezocht. Dit was echt zo’n dorp met huisjes van klei en rieten daken. Precies zoals je in de aardrijkskunde lessen hebt geleerd. De chief van het dorp vroeg aan Maarten of hij met mij en Fokje getrouwd was. Maarten zei dat dit niet zo was waarna de chief vroeg of hij dan met ons mocht trouwen. Maarten zei: nou prima, doei he waarna hij weg liep! Uiteindelijk zijn we nog naar het laatste dorp gegaan. Hier hebben we een koffer vol kleren, ballonnen, loomarmbandjes en pennen uitgedeeld. De jongen die ons rond reed woonde hier zelf ook en had het heel goed geregeld. Hij stuurde steeds 1 kind tegelijk in zijn huis zodat wij ze de spullen konden geven. Normaal rennen namelijk alle kinderen op je af als je iets uitdeelt dus dit was echt ideaal. En het mooiste was nog om te zien hoe gelukkig de kinderen hier zijn met de spullen. Ze zijn al zo blij als ze 1 ballon of 1 pen krijgen. Onvoorstelbaar! In dit dorp hebben we nog een moskee bezocht (oudste moskee van Afrika). Uiteindelijk zijn we in de tuctuc (soort motor met een karretje erachter) terug naar het park gereden en hebben we nog een nachtsafari afgesproken. We zijn even gaan zwemmen in het zwembad en hebben ons klaargemaakt voor de volgende safari. Hier ook helaas geen olifant meer gezien, maar ach we hebben er tenminste 1 gezien dit weekend! De safari was best wel spannend, we zaten op een rij stoelen op het dak van een jeep maar er waren geen leuningen aan de zijkant. Aangezien de wegen erg slecht waren hobbelden we alle kanten op. Ik heb dus ook constant maarten (die in het midden zat) vast moeten houden zodat ik niet van de jeep af stuiterde. Afijn uiteindelijk zijn we gaan slapen en de volgende ochtend zijn we weer vroeg vertrokken naar Kumasi. Gelukkig dat we dit zo hebben gedaan want de eerste taxi waar we in zaten was al kapot. Hij moest in een ander dorp de taxi wisselen maar omdat we toen een bus zagen staan (wat veel goedkoper is) hebben de besloten de bus verder te nemen. Nog geen kwartier later viel ook deze kapot. Hier is dat heel normaal en iedereen kan dit ook ter plaatse repareren. De klep naar de motor (naast de chauffeur aan de binnenkant van de bus) werd geopend en de bus werd gemaakt. Omdat we dit toch wel bijzonder vinden dachten we even een foto te maken waarna de man naast ons kwaad werd omdat het echt niet leuk was dat de bus kapot was. In de volgende bus zijn Fokje en ik begonnen met loombandjes maken voor de kinderen. Omdat iedereen ze wel mooi vond wilden ook de volwassenen loombandjes hebben. Zo waren we wel even bezig dus, maar ze waren er heel blij mee. Heel de bus zat vol met mensen met loombandjes! We hadden voor onderweg wat koekjes gekocht maar na het eerste koekje kwamen we erachter dat deze totaal niet lekker waren. We hebben dus besloten ze door te geven in de bus maar alsnog kregen we de helft van de koekjes terug. Toen we stopten bij een politie post zaten er kindjes te spelen aan de kant van de weg. We hebben ze de koekjes gegeven en ze hebben zeker 5 minuten staan lachen, zwaaien en duimen op staan steken. Zo leuk om te zien hoe blij hun zijn met een paar koekjes die wij helemaal niet lekker vinden! Uiteindelijk hebben we nog wat kinderen in de bus ballonnen gegeven. We hebben ons dus vooral vermaakt door te zien hoe blij mensen waren met de kleine dingen die we hen gaven.

En oja, dan wil ik nog even een spannend verhaal vertellen van afgelopen weekend. Maarten stond nogal lang in de douche dus Fokje had besloten haar tanden buiten te poetsen omdat ze meer mensen had gezien die dat deden. Ik liep naar buiten over het terras (1 lang terras, dus alle slaapkamers eindigen op hetzelfde terras) en keek naar het huizenblok naast ons blok. Ik zag daar een aap over het terras lopen en hij keek naar mij. Ik was zo bang dat ik terug ben gerend naar onze kamer waarna ik Fokje snel binnen riep en de deur snel heb dichtgegooid. Toen ik naar buiten keek zat die aap dus al voor onze deur. En nee het was geen kleine aap! Toen we ingepakt waren moesten we naar het restaurant voor het ontbijt. Onderweg naar het restaurant zagen we weer die vervelende grote apen zitten. Fokje zei ineens dat 1 aap op ons af kwam lopen waarna ik al bang werd. Gelukkig hadden we een tasje in ons hand waar toevallig nog 2 bananen in zaten dus die hebben we snel de andere kant op gegooid zodat die aap daar achteraan ging. Echt waar, zo’n spannend weekend heb ik hier nog nooit gehad!

Maandag zijn we naar het dorp aan het meer gegaan waar we geld en materialen hadden gegeven om het oude schooltje opnieuw te kunnen bouwen. Hier aangekomen was niemand aan het werk en er was in die 2 weken tijd ook nog bijna niks gebeurd. Dit viel erg tegen voor ons. We hebben veel geld gegeven aan de mensen in dit dorp en ze werken niet eens aan het project die ze naar eigen zeggen zo hard nodig hebben. Het enige wat we verder horen is dat ze meer geld nodig hebben omdat ze niet genoeg hebben. Het is zo jammer dat sommige mensen hier nooit tevreden zijn met wat ze krijgen en altijd maar meer en meer geld vragen. We hebben dus besloten om het laastste deel van het geld niet meer te betalen omdat ze dus niet doen wat er afgesproken was. We hadden ook niet echt meer het vertrouwen dat ze nog snel verder zouden bouwen aan deze school dus we zouden nooit meer zien of er wel of niet iets aan gedaan werd. Erg teleurstellen dus maar zeker een les voor volgende keer!

Vandaag heb ik weer een dag op ‘maternity ward’ gewerkt. Hier lag een vrouw waarvan ik dacht dat ze zou bevallen. Bleek dat ze een abortus kreeg. De arts kwam en heeft de placenta verwijderd. Toch wel even heftig om te zien, zeker als je erover nadenkt hoe het voor die vrouw is. Die vrouw was dus al 4 maanden zwanger en had niet voor abortus gekozen ofzo. Omdat er vervolgens geen zwangere vrouwen meer waren ben ik naar de buurvrouw gegaan. Dit was een russische kinderarts. Het was een soort poli waar kinderen dus 1 voor 1 binnen komen. Als de dokter op een belletje drukt kan het volgende kind binnen komen. Zo kwam er ook een moeder binnen met een baby van 1 week oud die al een tand had. Deze moest uitgetrokken worden omdat ze bang waren dat hij los zou komen te zitten en de baby hem in zou slikken. Echt heel zielig! Verder hadden bijna alle andere kinderen dezelfde soort klachten waarna ze bijna allemaal o.a. de diagnose malaria kregen. De arts schrijft na een handeling of onderzoek iets op in het schriftje en geeft deze door aan een verpleegkundige (Ghanese vrouw die ook vertaalt omdat de arts vooral engels praat en de ghaneze ouders niet) en deze voert alles in de computer in. Wanneer ze hiermee klaar is roept ze de ouders terug en deze komen dan het schrift weer ophalen (terwijl de arts in diezelfde kamer bezig is met het volgende kind). Heel raar soms allemaal! Maar ik vond het erg leuk om te zien hoe deze arts te werk gaat. Ook deze arts was erg vriendelijk en alles is hier mogelijk. Ze wist dus ook helemaal niet dat ik vandaag zou komen maar toen ik vroeg of ik mee mocht kijken zei ze gelijk ‘ja is goed maar ga wel even een stoel halen want als je blijft staan word je moe). Afijn leuke dag dus weer!

En verder…. Ik zal even vertellen dat ik gisteren naar een kleermaakster ben gegaan die voor mij een Afrikaanse jurk gaat maken. Volgende week dinsdag kan ik hem passen dus ben benieuwd. Maarten is naar de kapper geweest (hilarisch). Hij wilde er een klein stukje af maar blijkbaar bestaat dat hier niet in Ghana dus nu heeft hij een totaal ander kapsel. Elke keer dat ik hem zie begin ik met lachen (het ene plukje haar is ook 10x zo lang als het andere plukje). Dus op deze manier kom ik mijn laatste week nog wel door ;) ik hoef maar naar Maarten te kijken en ik lach al. Wat ook erg grappig is, is dat Ghanezen de letter G niet kunnen uitspreken. Alle mensen op straat en in de trotro’s willen onze naam weten. Maarten zegt nu dus steeds dat hij ‘Scheveningen’ heet. De mensen proberen dit na te zeggen maar dit lukt dus voor geen meter. Erg grappig en elke keer liggen wij al in een deuk als ze nog maar vragen wat onze naam is. Ik moet wel zeggen dat ik me steeds meer ga irriteren aan het feit dat mensen ons veel meer geld vragen (en daarnaast ook gewoon altijd om geld vragen) omdat ze denken dat wij allemaal heel veel geld hebben en dus wel veel geld kunnen geven. Zo kwamen we vandaag een man tegen op straat waardoor we moesten stoppen. Toen we zeiden dat we dit niet wilden werd hij boos en begon hij een heel verhaal over bidden en god enz en dus uiteindelijk kwam het er weer op neer dat hij geld wilde. Gelukkig was Fokje er nog bij en die dacht laat ik wat geven dan zijn we er vanaf.

Morgen gaan we nog een dagje werken in het ziekenhuis. Waarschijnlijk sta ik nog een dag op maternity. Daarna is het feest hier in huis want ons zusje is jarig! Ook vrijdag is het groot feest hier. Onze vader heeft een bepaalde diploma aan de universiteit behaald dus vrijdag wordt deze uitgereikt. Hierna komen alle collega’s, vrienden en familie naar het huis hier om dit te vieren. Drukke boel dus maar wel heel leuk om dit eens mee te maken! Dit weekend blijven we thuis omdat dit ons laatste weekend hier bij dit gezin is. Volgende week donderdag vertrekken we al dus willen we nog even tijd door brengen met het gezin. Genoeg plannen dus nog en vrij weinig tijd. Tot snel weer dus!!